1- داشتن جهان بيني صحيح
جهان بيني صحيح به زندگي انسان معنا و مفهوم مي بخشد و فلسفه حيات و هستي را تبيين مي نمايد. بدون جهان بيني صحيح، انسان احساس پوچي و بيهودگي مي نمايد و چنين احساسي، زندگي را رنج آور مي سازد. رسول گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم خطاب به ابوذر مي فرمايد: - شادي تو در آن است که قوي ترين مردم باشي؛ پس بر خدا توکل کن. - شادي تو در آن است که عزيزترين مردم باشي؛ پس از خدا بترس. - شادي تو در آن است که غني ترين مردم باشي؛ پس نسبت به آنچه در دست قدرت خداست مطمئن تر باش تا به آنچه در دست خودت است.
استاد مطهري (ره) مي فرمايد: عمر خيام شادي را در سايه عواملي چون مي و ميخانه مي داند، ولي مولوي سراسر وجود انسان را نشاط و لذت مي داند و مي گويد:
اي همه دريا، چه خواهي کرد، نم
اي همه هستي چه مي جويي عدم
تو خوشي و خوب و کانِ سرخوشي
تو چرا خود منت باده کشي
2- قناعت
قانع بودن و قناعت کردن، يکي از زمينه هاي آرامش و شادابي است. لقمان به فرزندش فرمود: اقنَع بِما قَسَمَ اللّه لک يصف عيشک و لا تنظر الي ما عند غيرک
به آنچه خدا قسمتت کرده، قانع باش تا زندگي ات شاد و با صفا شود و به مال و ثروت ديگران توجه مکن. البته قناعت غير از تنبلي است و منافاتي با تلاش ندارد. انسان بايد تلاش کند اما همراه با قناعت نه حرص.
3- محبوبيت، مقبوليت، موفقيت
خانم اليزابت هارلوک، روان شناس معاصر، سه «ميم» را عوامل اصلي شادي مي داند: محبوبيت، مقبوليت و موفقيت. بايد براي نشاط و شادابي عوامل فوق را کسب کرد.
4- استفاده از امور شادي آفرين
استفاده از امور شادي آفرين در زمان مناسب و با رعايت حدود لازم، براي تجديد نشاط و کاستن از يکنواختي زندگاني، از اصول اساسي بهداشت روان است. البته براي شاد بودن بايد از ابزار مشروع استفاده کرد؛ زيرا ابزار نامشروع را نمي توان وسيله اي فرح بخش و شادي آفرين دانست.
حضرت علي عليه السلام فرمود: در لذتي که موجب پشيماني شود و شهوتي که درد و اندوه را در پي داشته باشد، خيري نيست.
5- خوش بيني
خوش بيني، يکي از عوامل آرام بخش و زمينه ساز شادي هاست؛ همان گونه که بدبيني و پندار بد درباره محيط و اطرافيان و جامعه، هر شيريني را تلخ جلوه مي دهد، وقتي آدمي در برابر جهان و رويدادهاي آن توجيهي نداشته باشد، خود را در مقابل رخدادها مات و مبهوت مي بيند. چنين کسي با بروز حادثه اي ناگوار، خود را مي بازد و از زندگي دل سرد مي شود. اگر وي به محيط پيرامون خود و مجموعه هستي، با ديد حکمت و عدالت بنگرد و هر چيزي را به جاي خويش نيکو بداند، در درون خويش آرامش و اطمينان خاصي احساس مي کند که زمينه ساز شادي است. اين ارمغان عظيم در سايه ايمان و اعتقاد توحيدي حاصل مي گردد.
درباره این سایت